Streetwork
Door: Rebecca
Blijf op de hoogte en volg Rebecca
12 November 2007 | Tanzania, Mwanza
Mambo,
Donderdag (1 november) ben ik met enkele stafleden van Upendo Daima de straat opgegaan voor het zogenaamde streetwork. Dat houdt in dat de staf van Upendo Daima in een groepje de straat opgaat en op zoek gaat naar straatkinderen om hen te vertellen over Upendo Daima. De namen van de kinderen worden dan genoteerd en er wordt gevraagd waar ze vandaan komen en waarom ze op straat zijn. Vervolgens worden ze uitgenodigd langs te komen op het Day Care Center. Voor mij was dit een goede en interessante ervaring. Ik kwam enkele kinderen tegen die ik de afgelopen weken overdag in de dagopvang tegen ben gekomen en ik moet zeggen dat het heel vreemd was om hen nu, zo met een bundel oude zakken op straat te zien lopen: op zoek naar een plek om te slapen. Ik vond het best moeilijk om te groeten en vervolgens door te lopen. Het liefst had ik ze direct meegenomen naar een veilige en goede plaats om te slapen.
De straten van de stad Mwanza deden nu, zo bij nacht, heel anders aan dan overdag. De hoofdstraten waren tamelijk uitgestorven en deden redelijk kalm en ingeslapen aan, maar de kleine straten daar tussen of even buiten de hoofdstraten waren drukker bevolkt. Hier waren nog best veel mensen op de been. Maar ik weet nu niet of de ‘soort’ mensen die daar rondlopen nu een goed voorbeeld zijn voor de straatkinderen.
We hebben in de stad zelf eigenlijk betrekkelijk weinig kinderen gezien. Daardoor zou je concluderen dat er weinig straatkinderen zijn, maar het tegendeel is waar. Het schijnt dat veel kinderen ’s nachts naar de buitenwijken van Mwanza trekken, omdat de binnenstad te onveilig is. In het centrum van de stad is het niet echt veilig vanwege de politie en in de omringende straten zijn ‘grote” ( lees niet zulke brave) straatjongens de baas. De kinderen trekken daarom tegen de avond naar andere plekken toe.
Ik geloof dat we volgende keer met streetwork die kant op gaan.
Al bij al was dit een leerzame ervaring voor mij. Natuurlijk weet ik wel dat straatkinderen ’s nachts op straat slapen, maar het is toch anders als je ze daadwerkelijk in een steegje op de grond ziet liggen of op straat ziet hangen. En het voelt vreemd aan om, na het streetwork, weer in de auto te stappen en weg te gaan.
Binnenkort ( half november) start Upendo Daima met een Back Home House. Dat wil zeggen dat ze de straatkinderen opvangen in een soort van 24uurs opvang voordat zij naar huis gaan. Eerder werden kinderen ook wel naar hun familie gebracht, maar dat was dan van de straat naar huis. Nu wordt het Back Home House een tussenstation. De kinderen die naar huis willen en dus niet langer meer op straat willen leven kunnen dan in het Back Home House komen. Vanuit daar worden zowel zij als hun ouders voorbereid op de terugkeer naar huis. De kinderen kunnen er slapen en eten en er wordt uiteraard tijd ingeroosterd voor informele lessen en gesprekken. Ik hoop als student creatieve therapie hier ook bij te kunnen helpen. Ik houd jullie op de hoogte. Ik denk dat dit een erg goede tussenstap zal zijn voor zowel de kinderen als de ouders.. Voorlopig start Upendo Daima met 4 kinderen, maar later wil zij uitbreiden en deze hulp aanbieden aan een grotere groep kinderen. Maar dan moeten zij eerst een geschikt ( groter) huis vinden waar meer kinderen kunnen slapen en waar de straatkinderen die er nog niet aan toe zijn om naar huis te gaan, ook nog kunnen blijven komen om te eten. De afgelopen weken zijn ze wel op zoek gegaan naar een geschikt huis, maar tot nu toe zat er geen geschikt huis tussen. Soms was het huis wel mooi, maar dan was het te duur. Andere keren was het huis goed, maar lag het op een verkeerde plek. Dat wil zeggen tussen de bars en andere uitgaans-gelegenheden en dat is nu niet bepaald een plek voor kinderen.
Ik heb nu niet zoveel tijd, maar binnenkort vertel ik jullie weer meer. Ik ben afgelopen weekend naar het Sukuma-museum geweest in Bujora. Mooi en interessant. Foto’s en verhaal daarover volgen. Voor nu een goede dag/avond gewenst vanuit een zeer warm land.
Misschien is het voor jullie in regenachtig Nederland niet te begrijpen, maar hier snakken we op het moment naar regen.
liefs Rebecca
Donderdag (1 november) ben ik met enkele stafleden van Upendo Daima de straat opgegaan voor het zogenaamde streetwork. Dat houdt in dat de staf van Upendo Daima in een groepje de straat opgaat en op zoek gaat naar straatkinderen om hen te vertellen over Upendo Daima. De namen van de kinderen worden dan genoteerd en er wordt gevraagd waar ze vandaan komen en waarom ze op straat zijn. Vervolgens worden ze uitgenodigd langs te komen op het Day Care Center. Voor mij was dit een goede en interessante ervaring. Ik kwam enkele kinderen tegen die ik de afgelopen weken overdag in de dagopvang tegen ben gekomen en ik moet zeggen dat het heel vreemd was om hen nu, zo met een bundel oude zakken op straat te zien lopen: op zoek naar een plek om te slapen. Ik vond het best moeilijk om te groeten en vervolgens door te lopen. Het liefst had ik ze direct meegenomen naar een veilige en goede plaats om te slapen.
De straten van de stad Mwanza deden nu, zo bij nacht, heel anders aan dan overdag. De hoofdstraten waren tamelijk uitgestorven en deden redelijk kalm en ingeslapen aan, maar de kleine straten daar tussen of even buiten de hoofdstraten waren drukker bevolkt. Hier waren nog best veel mensen op de been. Maar ik weet nu niet of de ‘soort’ mensen die daar rondlopen nu een goed voorbeeld zijn voor de straatkinderen.
We hebben in de stad zelf eigenlijk betrekkelijk weinig kinderen gezien. Daardoor zou je concluderen dat er weinig straatkinderen zijn, maar het tegendeel is waar. Het schijnt dat veel kinderen ’s nachts naar de buitenwijken van Mwanza trekken, omdat de binnenstad te onveilig is. In het centrum van de stad is het niet echt veilig vanwege de politie en in de omringende straten zijn ‘grote” ( lees niet zulke brave) straatjongens de baas. De kinderen trekken daarom tegen de avond naar andere plekken toe.
Ik geloof dat we volgende keer met streetwork die kant op gaan.
Al bij al was dit een leerzame ervaring voor mij. Natuurlijk weet ik wel dat straatkinderen ’s nachts op straat slapen, maar het is toch anders als je ze daadwerkelijk in een steegje op de grond ziet liggen of op straat ziet hangen. En het voelt vreemd aan om, na het streetwork, weer in de auto te stappen en weg te gaan.
Binnenkort ( half november) start Upendo Daima met een Back Home House. Dat wil zeggen dat ze de straatkinderen opvangen in een soort van 24uurs opvang voordat zij naar huis gaan. Eerder werden kinderen ook wel naar hun familie gebracht, maar dat was dan van de straat naar huis. Nu wordt het Back Home House een tussenstation. De kinderen die naar huis willen en dus niet langer meer op straat willen leven kunnen dan in het Back Home House komen. Vanuit daar worden zowel zij als hun ouders voorbereid op de terugkeer naar huis. De kinderen kunnen er slapen en eten en er wordt uiteraard tijd ingeroosterd voor informele lessen en gesprekken. Ik hoop als student creatieve therapie hier ook bij te kunnen helpen. Ik houd jullie op de hoogte. Ik denk dat dit een erg goede tussenstap zal zijn voor zowel de kinderen als de ouders.. Voorlopig start Upendo Daima met 4 kinderen, maar later wil zij uitbreiden en deze hulp aanbieden aan een grotere groep kinderen. Maar dan moeten zij eerst een geschikt ( groter) huis vinden waar meer kinderen kunnen slapen en waar de straatkinderen die er nog niet aan toe zijn om naar huis te gaan, ook nog kunnen blijven komen om te eten. De afgelopen weken zijn ze wel op zoek gegaan naar een geschikt huis, maar tot nu toe zat er geen geschikt huis tussen. Soms was het huis wel mooi, maar dan was het te duur. Andere keren was het huis goed, maar lag het op een verkeerde plek. Dat wil zeggen tussen de bars en andere uitgaans-gelegenheden en dat is nu niet bepaald een plek voor kinderen.
Ik heb nu niet zoveel tijd, maar binnenkort vertel ik jullie weer meer. Ik ben afgelopen weekend naar het Sukuma-museum geweest in Bujora. Mooi en interessant. Foto’s en verhaal daarover volgen. Voor nu een goede dag/avond gewenst vanuit een zeer warm land.
Misschien is het voor jullie in regenachtig Nederland niet te begrijpen, maar hier snakken we op het moment naar regen.
liefs Rebecca
-
12 November 2007 - 14:55
Naomi:
Hoi Lieve Rebs,
Fijn om weer eens een update te lezen. Ik kan me voorstellen dat het best behoorlijk moeilijk is om de straatkinderen zo te zien en achter te laten. Dan besef je pas hoe ontzettend goed we het hebben (wist ik eigenlijk al!)
Ik schrijf je snel. Veel liefs, Naomi -
12 November 2007 - 17:03
Nelleke O.:
Hoi Rebecca,
Indrukwekkend, die nieuwe werkomgeving van jou. Je leert nu de Afrikaanse betekenis van Streetwise (weer) kennen. Waar ben je "veilig"? Uit de literatuur en verhale "weet" ik dat echte straatkinderen zo'n Back home house in het begin helemaal niet veilig vinden en dat ze over het algemeen geen vertrouwen (meer) hebben in de volwassenen. Ik wens je veel inspiratie en wijsheid toe, de komende tijd !
Over back-homehouse gesproken... De kamer op de J.v.O. laan is helemaal geschilderd en heeft een nieuwe vloer.Pff. Prachtig licht! Tafel geschuurde en afgewerkt met een harde lak, Mooi! .. waar GAAT dit over ? peanuts... maar toch.
Groet Nelleke -
12 November 2007 - 20:55
Henny:
Hoi lieve Rebecca, fijn om weer iets over je leven en activiteiten in Mwanza te lezen. Ik kan me voorstellen dat het niet eenvoudig voor jou is om zelf in de auto terug te stappen, wetende dat je daarna in een lekker bed kunt kruipen en dat je de kinderen 'gewoon'achterlaat.
Dit is een onbekende wereld voor je die je tot nu toe alleen maar uit boeken kent. Ik ben ook heel benieuwd hoe jij daar je kennis kunt gaan gebruiken. Voor nu heel veel succes en sterkte vanuit een herfstachtig Nederland. Ik stuur wel wat regenbuien die kant op. Lieve groeten en een knuffel, Henny -
14 November 2007 - 10:34
Henny Verhoeven:
Ik was even druk om alle mails te lezen. had de afgelopen dagen weinig tijd hiervoor. ben inmiddels in nieuwe baan gestart. Erg enerverend en nieuwe indrukken allemaal. Voelt goed. daarnaast nog druk met stage en afstudeeerproject. Na NAH= Niet aangeboren hersenletsel. hier ontwikkelen wij een clientsysteem voor is de bedoeling. indrukwekkende verhalen die ik van je lees. Vindt ik helemaal bij jouw passen1 Neem het niet allemaal in je hoofd mee, anders krijg je er misschien last van. Alle beeetjes helpen toch. bedankt weer voor de mooie verhalen, Liefs en gr Henny Verhoeven -
14 November 2007 - 10:37
Ps Henny Verhoeven:
ps. Mijn dochter haat as zaterdag heel vroeg in de ochtend naar Suriname!! In het kader van SAmenleven doe je Zo!! Het is een Stichting die dit allemaal mogelijk maakt voor 8 dagen zowat geheel verzorgd met een uitwisseling met een MULO school de Marie LEVEVRE in Paramaribo. Eeen mooie kans voor meisje van 15 om indrukken van een andere cultuur op te doen!! Liefs henny verhoeven -
14 November 2007 - 15:41
Ils:
Heyy rebec,
Wat is het leuk om jouw verhaal te lezen, aangezien je met dezelfde doelgroep werkt. Veel dingen zijn dan ook herkenbaar, tot aan het 'snakken naar regen' toe ;) Heb je al een beetje een idee hoe je met beeldene ct bezig gaat? Ben benieuwd naar een paar nieuwe plaatjes!
Groetjes ils -
21 November 2007 - 14:24
Marleen:
Hey rebecca
Hoe is het daar in Tanzania, al een beetje gewend? mijn co-schap in malawi zit er alweer op, volgende week vlieg ik weer naar huis. als ik thuis ben zal ik al je verhalen eens aandachtig doorlezen
veel liefs van je reismaatje ;-) -
22 November 2007 - 19:31
Sarah:
hey rebecca,
nog steeds zoals altijd leuke en uitgebreide verhalen die je hier schrijft. Ik wens je verder veel plezier, ook als je gaat starten met CT !
even een lieve groet!
Sarah -
24 November 2007 - 08:25
Mieke Scheffers:
hoi Rebecca
ik ken je niet maar ik ben een vriendin van marga en via de site van upnedo kwam ik bij jouw verslag en het raakt me.
ik ken je gevoelens bij het steetwork ook van Jan, mijn zoon, die er vorig kaar een aantal weken was.
je schrijft mooi!
ik wens je alle goeds en doe je Marga den Hoja de groeten van mij?
Mieke -
30 November 2007 - 22:39
Karin Oosterkamp:
Hai Rebecca.
Marga, Anneke en ik zijn vanochtend weer aangekomen in het koude Nederland. Zit nu nog even achter de computer en heb je website even opgezocht. Raar om nu niet zelf meer in Tanzania te zijn.
Ik hoop het goede gevoel dat dit bijzondere land me gegeven heeft nog lang vast te houden.
Mooi om je verhaal te lezen en na ons eigen bezoek bij jullie op de day care center er ook een echt beeld bij te hebben.
Hoop dat het goed gaat met de 24 uurs opvang en straks met het gereed maken van het huis wat Upenda Daima gekocht heeft. Hopelijk kan dat snel in gebruik worden genomen.
Nog bedankt voor je hartelijke ontvangst in Mwansa samen met Hoya, Marga en Paul.
Succes met het werk en zal regelmatig je website volgen om te zien hoe het daar met jullie allemaal gaat.
Succes.
Groeten Karin
-
01 December 2007 - 21:04
Anneke:
Hé Rebecca,
Leuk om je verhaal ook even te lezen ook al had ik het natuurlijk al gehoord.
Het was echt ontzettend leuk om je te hebben leren kennen en je aan de slag gezien te hebben in het day care centre. Ik vind het geweldig dat je dit zo doet en hoop dat het zijn beslag vindt, zowel voor jou als voor de kids. Want ik ben ook erg getroffen door het leed van de kinderen, het moest niet zo mogen zijn. Het is mooi als je toch 'iets' kunt doen voor ze.
Ik ben benieuwd hoe het je zal vergaan in Malimbe. Misschien dat je daar toch nog meer effect ziet van je werk door meer stabiliteit? Ik weet het niet. Het is in ieder geval boeiend en goed!
Ik wens je veel succes. Geniet er ook van want het leven hier in Nederland is toch werkelijk niet te vergelijken met het leven daar, wat een andere wereld!
Ik mis de warmte en hartelijk van de mensen nu al! (bovendien heeft iedereen het hier druk en lijkt haast te hebben)Veel groeten, ook aan Marga en Hoja,
Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
