Streetwork

Mambo,
Donderdag (1 november) ben ik met enkele stafleden van Upendo Daima de straat opgegaan voor het zogenaamde streetwork. Dat houdt in dat de staf van Upendo Daima in een groepje de straat opgaat en op zoek gaat naar straatkinderen om hen te vertellen over Upendo Daima. De namen van de kinderen worden dan genoteerd en er wordt gevraagd waar ze vandaan komen en waarom ze op straat zijn. Vervolgens worden ze uitgenodigd langs te komen op het Day Care Center. Voor mij was dit een goede en interessante ervaring. Ik kwam enkele kinderen tegen die ik de afgelopen weken overdag in de dagopvang tegen ben gekomen en ik moet zeggen dat het heel vreemd was om hen nu, zo met een bundel oude zakken op straat te zien lopen: op zoek naar een plek om te slapen. Ik vond het best moeilijk om te groeten en vervolgens door te lopen. Het liefst had ik ze direct meegenomen naar een veilige en goede plaats om te slapen.
De straten van de stad Mwanza deden nu, zo bij nacht, heel anders aan dan overdag. De hoofdstraten waren tamelijk uitgestorven en deden redelijk kalm en ingeslapen aan, maar de kleine straten daar tussen of even buiten de hoofdstraten waren drukker bevolkt. Hier waren nog best veel mensen op de been. Maar ik weet nu niet of de ‘soort’ mensen die daar rondlopen nu een goed voorbeeld zijn voor de straatkinderen.
We hebben in de stad zelf eigenlijk betrekkelijk weinig kinderen gezien. Daardoor zou je concluderen dat er weinig straatkinderen zijn, maar het tegendeel is waar. Het schijnt dat veel kinderen ’s nachts naar de buitenwijken van Mwanza trekken, omdat de binnenstad te onveilig is. In het centrum van de stad is het niet echt veilig vanwege de politie en in de omringende straten zijn ‘grote” ( lees niet zulke brave) straatjongens de baas. De kinderen trekken daarom tegen de avond naar andere plekken toe.
Ik geloof dat we volgende keer met streetwork die kant op gaan.
Al bij al was dit een leerzame ervaring voor mij. Natuurlijk weet ik wel dat straatkinderen ’s nachts op straat slapen, maar het is toch anders als je ze daadwerkelijk in een steegje op de grond ziet liggen of op straat ziet hangen. En het voelt vreemd aan om, na het streetwork, weer in de auto te stappen en weg te gaan.
Binnenkort ( half november) start Upendo Daima met een Back Home House. Dat wil zeggen dat ze de straatkinderen opvangen in een soort van 24uurs opvang voordat zij naar huis gaan. Eerder werden kinderen ook wel naar hun familie gebracht, maar dat was dan van de straat naar huis. Nu wordt het Back Home House een tussenstation. De kinderen die naar huis willen en dus niet langer meer op straat willen leven kunnen dan in het Back Home House komen. Vanuit daar worden zowel zij als hun ouders voorbereid op de terugkeer naar huis. De kinderen kunnen er slapen en eten en er wordt uiteraard tijd ingeroosterd voor informele lessen en gesprekken. Ik hoop als student creatieve therapie hier ook bij te kunnen helpen. Ik houd jullie op de hoogte. Ik denk dat dit een erg goede tussenstap zal zijn voor zowel de kinderen als de ouders.. Voorlopig start Upendo Daima met 4 kinderen, maar later wil zij uitbreiden en deze hulp aanbieden aan een grotere groep kinderen. Maar dan moeten zij eerst een geschikt ( groter) huis vinden waar meer kinderen kunnen slapen en waar de straatkinderen die er nog niet aan toe zijn om naar huis te gaan, ook nog kunnen blijven komen om te eten. De afgelopen weken zijn ze wel op zoek gegaan naar een geschikt huis, maar tot nu toe zat er geen geschikt huis tussen. Soms was het huis wel mooi, maar dan was het te duur. Andere keren was het huis goed, maar lag het op een verkeerde plek. Dat wil zeggen tussen de bars en andere uitgaans-gelegenheden en dat is nu niet bepaald een plek voor kinderen.
Ik heb nu niet zoveel tijd, maar binnenkort vertel ik jullie weer meer. Ik ben afgelopen weekend naar het Sukuma-museum geweest in Bujora. Mooi en interessant. Foto’s en verhaal daarover volgen. Voor nu een goede dag/avond gewenst vanuit een zeer warm land.
Misschien is het voor jullie in regenachtig Nederland niet te begrijpen, maar hier snakken we op het moment naar regen.
liefs Rebecca